به نقل از «ایمنا»

تجربه زیستی «میرزا محمدمهدی امامی» در ۴ گفتمان هنری

تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۰۱۲۱۶

یک مدرس دانشگاه و پژوهشگر هنر گفت: میرزا محمد مهدی امامی در دوره فعالیت خود چهار گفتمان هنری را در برهه‌های تاریخی تجربه کرد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، اصغر جوانی امروز _دوشنبه چهارم اردیبهشت‌ماه_ در نشست «نقاش جهانشهر» که به مناسبت هفته فرهنگی اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: میرزا محمدمهدی امامی در سال ۱۰۶۰ متولد شد، به صورت خودآموز و به لحاظ علاقه‌مندی برخی فنون را با پشتکار نزد پدر و اقوام فرا می‌گیرد، همچنین وی دارای پشتکار جدی بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پیش از ازدواج در سال‌های قبل از ۲۴ سالگی به تهران دعوت می‌شود و یکی از هنرمندان تذهیب کار معروف به نام «رضی همایون طالقانی» که از مدرسان و اساتید مجتمع صنایع که کمال‌الدین آن را تأسیس کرده بود، به مدت شش ماه به تهران می‌رود و آنجا به این نیت وی را دعوت می‌کردند که برخی از کتاب‌ها را به شیوه نقاشی گذشته ایرانیان (نقاشی بومی و اصیل ایران) در قالب مکاتبی مانند مکتب تبریز، هرات، اصفهان مصور می‌کردند و کتاب‌ها را به توریست‌ها، اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها می‌فروختند.

نقطه عطف زندگی میرزا آقا امامی

وی افزود: امامی پس از گذشت شش ماه به تهران باز می‌گردد و ازدواج می‌کند و در یک کارگاه متعلق به خود مشغول فعالیت می‌شود، در این هنگامه یکی از خانم‌های انگلیسی که در زمینه باستان شناسی تخصص داشته است، به لحاظ اینکه میرزا آقا امامی دارای مهارت بوده از وی دعوت به همکاری می‌کند، بنابراین یکی از نقاط عطف زندگی فنی و هنری این هنرمند، دعوت این خانم انگلیسی از وی جهت نقشه برداری از ابنیه تاریخی به ویژه چهل ستون است. خود میرزا آقا امامی برای جلال‌الدین همایی و دیگران نقل قول می‌کند: «هنگامی که در این ابنیه پا نهادم با شگفتی‌های نقاشی و طراحی ایرانی از لحاظ نقوش و پیکره نگاری‌ها آشنا شدم» و در این مرحله امامی سطح هنری خود را ارتقا می‌بخشد و در این زمان است که وی به مرز و مرحله استادی رسیده است و بین سال‌های ۱۳۰۵ از اوایل حاکمیت پهلوی اول تا نیمه‌های اول پهلوی دوم به اوج هنری خود می‌رسد. یعنی از طلبگی وارد حوزه هنر می‌شود و با تلاش و پشتکار به شکل‌های مختلف به اوج هنری می‌رسد.

این استاد و پژوهشگر هنر در خصوص بخش دوم زندگی میرزا محمد مهدی امامی تصریح کرد: از نظر اخلاقی، انسانی فرهیخته و با اخلاق بوده است به طوری که این وجه اخلاق مداری و منش وی در رفتار هنری، تولیدات و آثارش تأثیرگذار بوده است.

وی گفت: ۱۲۶۰ مصادف با اواخر دوره قاجار بود. در این دوران با یک گفتمان دیگر به سرعت رشد می‌کند، در وهله اول گفتمان با دال مرکزی شاه محوری «قبله عالم» در دوران قاجار وجود دارد یعنی در این گفتمان شاه به عنوان قبله عالم در مرکز است، یک مفصل بندی‌هایی دارد به طوری که در صدد غربی کردن فضای فرهنگی و هنری ایران است و علاقه‌مندی شدید پادشاهان قاجار ایران که متعدد به اروپا سفر می‌کنند و درصدد اروپایی کردن همه چیز هستند.

جوانی اضافه کرد: آنچه در این مفصل بندی مورد توجه است، ورود برخی از امکانات و تکنولوژی‌ها است که می‌توان به عکس و چاپ اشاره کرد. بنابراین با محوریت شاه و حاکمان سعی می‌شود تا این نسل را رو به روز تشدید سازند. از سوی دیگر روابط با سایر کشورها شدت می‌گیرد و این گفتمان باعث می‌شود که بسیاری از کارهای بومی ایران رو به تعطیلی برود. به طور مثال کارگاه‌های حریربافی، رنگرزی و حوزه‌های دیگر. اگر در سال ۱۲۵۰, ۱۲۵۰ عدد کارگاه خرید بافی بوده در پایان قاجار به ۱۴ مورد رسیده است یعنی روابط خارجی، ورود مصنوعات خارجی از جمله پارچه، کریستال و صنایع دیگر روی کارگاه تأثیر می‌گذارد بنابراین بسیاری از هنرمندان در اواخر دوره قاجار با کارگاه‌هایی که وجود داشت به سمت بیکاری و فقر سوق پیدا کردند.

وی گفت: یکی از راه‌های آموزش هنر روش کارگاهی، خاندانی و فامیلی و همچنین روش استاد شاگردی بوده است. اواخر دوره قاجار توسط برخی هنرمندان مانند کمال‌الملک که به اروپا رفته بودند و به ایران بازگشتند شیوه استاد شاگردی به صورت مستقیم و غیر مستقیم جای خود را به شکل مدرسه‌ای و دانشگاه می‌دهد. از طریق روی کار آمدن تجار جدید، تغییراتی در ساختمان‌ها و ابنیه به ویژه در بخش تزئینات وارد می‌شودو به موجب این تغییرات، ذائقه زیبایی شناسی مردم از شکل بومی و اصیل نقاشی ایرانی به سمت نقاشی اروپایی سوق پیدا می‌کند. کمال‌الملک و این نوع نگرش آثار تزئینی یا صنایع را به آثار هنرهای زیبا هدایت می‌کند که در این گفتمان در پایان قاجار رخ می‌دهد، در چنین فضایی حاج میرزا آقا امامی دوران هنرآموزی خود را با این ویژگی‌ها سیر می‌کند.

این مدرس دانشگاه هنر اصفهان افزود: یکی از دستاوردهای دوره مشروطه قدرت را از قبله عالم به قانون هدایت می‌کنند. مجالس ملی تشکیل می‌شود، هرچند که نزاع بین روشنفکران و سنت گرایان به بی دوامی دوران مشروطه می‌انجامد و این گونه است که قبله عالم کنار می‌رود و قانونمندی در فضای اجتماعی به وجود می‌آید اما همواره در اواخر دوران قاجار در وضعیت هنری در یک شرایط بحرانی قرار می‌گیرد.

وی اضافه کرد: در پایان دوران مشروطه و عصر قاجار (در سال ۱۳۰۴ شمسی) پهلوی اول با یک گفتمان دیگر روی کار می‌آید و با دال مرکزی دیگر دیگر حاکمیت را در دست می‌گیرد.

کد خبر 656834

منبع: ایمنا

کلیدواژه: زنده باد اصفهان اصغر جواني میرزا امامی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق میرزا آقا امامی قبله عالم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۰۱۲۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفتمان «شهر زندگی» نظام معنایی را منظم می‌کند

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان گفت: گفتمان «شهر زندگی» رقیبی برای موضوع یا برنامه‌ای نیست، این گفتمان چتری است تا نظام معنایی را منظم کند، در ادامه و ذیل این گفتمان، برنامه‌ها هم می‌تواند اجرایی و عملیاتی شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا احمد مهرشاد امروز _چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت_ در هشتمین نشست شهراندیشان با موضوع تبیین گفتمان «اصفهان من شهر زندگی» اظهار کرد: وضعیت اصفهان همچون دیگر فضاهای موجود در کشور و جهان نشان می‌دهد که مشکلات ما پیچیده‌تر و سرمایه‌ها هم محدود شده است.

وی با اشاره به توجه به دو مقوله تمرکز و دقت برای هزینه کردن سرمایه‌ها گفت: گفتمان امری بدیهی است که همه ذیل آن گفتمان، فکر، زندگی و عمل می‌کنند.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه جامعه بدون گفتمان باقی نمی‌ماند گفت: یکی از فرم‌های شکل‌گیری گفتمان، طراحی شعاری است که جامعه نسبت به آن اجماع پیدا کند و در نهایت آن شعار به دستمایه اولیه برای شکل گیری گفتمان تبدیل می‌شود.

مهرشاد با بیان اینکه این دوره مدیریت شهر با شعار اصفهان من شهر زندگی آغاز به‌کار کرد، افزود: در آغاز این پژوهش واژگان و زمینه‌های موجود در فضای ادبیات شهری مانند شهر اسلامی، شهر همگرا، زیست پذیری و شهر زندگی مورد بررسی قرار گرفت، در نهایت به این نتیجه رسیدیم که زندگی مفهومی است که امکان اجماع گفتمانی دارد.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با اشاره به انجام مصاحبه با مدیران و صاحب نظران، کد گذاری منابع، بررسی استاد مختلف، مطالعات مدیریت دانش، آمارنامه و اطلس شهر، مصاحبه با شهردار و معاونان و در مجموع انجام ۸۰۰ نفر ساعت کار پژوهشی گفت: روش علی_ لایه‌ای در طراحی گفتمان شهر زندگی استفاده شد، در این راستا عناوین اصلی بین همه ما باید مشترک شود تا بتوان آن را حل کرد.

وی ادامه داد: در مرحله دوم واکاوی، سنجش و شاخص سازی انجام شد، در این راستا وضعیت امروز اصفهان و بررسی نسبت مفهوم زندگی با مسأله را در دستور کار قرار دادیم.

مهرشاد با اشاره به بازبینی و اصلاح استعاره‌ها و تحلیل محتوای کیفی افزود: بر اساس مطالعات وضعیت موجود اصفهان نشان می‌دهد که شاخص زیست‌پذیری اصفهان پایین است و در کنار آن هم احساس زیست‌پذیری نیز در رده پایین قرار دارد؛ گاهی شاخص نگرانی جامعه به لحاظ زیست‌پذیری بیشتر از آمارها است.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه یکی از معانی شهر زندگی، شهر قابل زیست است، گفت: هنوز الگوی شهرسازی برای دشت پر خطر فرونشست را طراحی نکردیم، قوانین شهرسازی بر اساس این مخاطرات پیش‌بینی نشده است.

وی با تاکید بر اینکه واگرایی سیستمی و گسست اجتماعی موجب زیست‌پذیری کم می‌شود و حتی احساس آن را هم ایجاد می‌کند، تصریح کرد: یکی از نمونه‌های واگرایی سیستمی این است تا حتی زمانی که می‌خواهیم تبادل ساده داده انجام دهیم، خودش تبدیل به مسئله می‌شود، همین امر زیست‌پذیری را دچار خدشه می‌کند.

مهرشاد با اشاره به اینکه در شهر زندگی باید به‌دنبال هم آهنگی و هم‌افزایی باشیم، یادآور شد: در اصفهان اجماع گفتمانی نداریم، اگر نیروهای فعال و مؤثر در اصفهان بررسی شوند می‌بینیم که هر کدام گفتمان و رویایی را در شهر پیش می‌برند، این امر بنابر نتیجه پیمایش انجام شده، حتی به مردم هم سرایت کرده است.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه در لایه چهارم پژوهش به سه استعاره وضع موجود و سه استعاره وضع مطلوب رسیدیم اظهار کرد: در نگاه مردم ما، شهر مثل سرمایه‌ای است که قدم به قدم در حال از دست رفتن است، در نگاه فرهنگی _ اجتماعی یک نوع افسوس به همراه دارد.

وی گفت: مدیریت شهر در انتخاب بعضی واژه‌ها آنجا که با مردم ارتباط دارد، باید دقت بیشتری کند، برای مثال واژه آزادسازی اینگونه به ذهن متبادر می‌شود که آن ملک یا زمین در تصرف دشمن قرار دارد و واژه آزادسازی برای آن به کار می‌رود.

مهرشاد با اشاره به اینکه ما نمی‌توانیم استعاره خلق کنیم اما مواردی از استعاره را که وجود دارد بازخوانی و فراخوان می‌کنیم گفت: آنچه برای شهر به آن رسیدیم ققنوس بود، استعاره‌ای که در همه اساطیر به ویژه اسطوره‌های ایرانی وجود دارد و نماد نامیرا بودن است.

وی ادامه داد: اصفهان در تاریخ خود روزهای تلخ بسیاری دیده است اما نامیرا مانده و حتی پس از آن به شکوه رسیده است، باید بدانیم استعاره ققنوس نفی مشکل نمی‌کند بلکه می‌گوید این سرزمین، این خاک، این نظام فرهنگی به رغم مشکلات تاب آوری و ظرفیت گذار را دارد.

مهرشاد یادآور شد: روز ۲۵ آبان برای مردم اصفهان مصداق بارزی از نماد ققنوس است که در یک روز بیش از ۳۰۰ شهید را تشییع کردند، آن مراسم را در همان روز به صحنه باشکوه اعزام فرزندان خود به جبهه‌ها تبدیل کردند، در این راستا معتقدم زاینده رود هم با ققنوس نسبتی دارد، ما همچون دیگر شهرها مسیر رودخانه را نه به پارکینگ تبدیل کردیم و نه در آن ساخت و ساز انجام دادیم، زیرا به زایندگی آن ایمان داریم و می‌دانیم با اینکه مشکل دارد اما زاینده است و از دل مشکلات خودش را عبور خواهد داد.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان تصریح کرد: شهرداری هم اگر می‌خواهد به نیک نامی عمل کند، باید یک اسطوره برای خودش داشته باشد، که آن اسطوره می‌تواند «شیخ بهایی» باشد، شخصیتی که تدبیر و قدرت را توأمان دارد، اگر شهرداری خود را به قامت شیخ بهایی نزدیک کند تعامل مردم با این نهاد به گونه‌ای دیگر خواهد شد.

وی تاکید کرد: در حوزه شهروندان باید بازتولید هویتی را انجام دهیم، بدانیم شهر زندگی، شهر روایت مند است، در شهر زندگی به روایت‌های شهر توجه می‌شود، اول شهر را می‌خوانند و بعد می‌نویسند، زیرا در این نگاه، شهر را موجود زنده می‌دانند.

مهرشاد با بیان اینکه پروژه‌هایی نظیر ارگ جهان نما و میدان امام علی (ع) ممکن است در زمان خود طرح‌های خوبی بوده باشند اما نمادهایی از گوش ندادن به روایت شهر هستند، مدیریت شهر اگر قرار است ساخت و سازی انجام دهند یا اقدامی داشته باشد باید روایت شهر را بشنوند تا ماندگار شود.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان گفت: گفتمان «شهر زندگی» رقیبی برای موضوع یا برنامه‌ای نیست، این گفتمان چتری است تا نظام معنایی را منظم کند، در ادامه ذیل این گفتمان برنامه‌ها هم می‌تواند اجرایی و عملیاتی شود.

کد خبر 749848